اسلایدر

 

به سراغ من اگر می آیید، 

پشت هیچستانم .



پشت هیچستان جایی است.



پشت هیچستان رگ های هوا ،



پر قاصد ها ییست که خبر می آرند،



از گل واشده ی دورترین بوته ی خاک .



روی شنها هم نقشهای سم اسبان سواران ظریفی است



که صبح،به سر تپهی معراج شقایق رفتم

پشت هیچستان ، چتر خواهش باز است:



تا نسیم عطشی در بن برگی بدود،



زنگ باران به صدا می آید.



آدم اینجا تنهاست



و در این تنهایی، سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست.



به سراغ من اگر می آیید،



نرم و آهسته بیایید



مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من.

نظرات شما عزیزان: